dag 16: Ranomafana - Ambositra

We gaan weer met onze bus op weg, het landschap is prachtig met pittoreske dorpjes tegen glooiende heuvels aangebouwd, de natuur is ook anders; we zien naaldbossen met rivieren en watervallen en weelderig begroeide oevers en overal  dorpjes, waar mensen bezig zijn met hun dagelijkse activiteit, vrouwen dragen manden op hun hoofd, mannen passeren ons met landbouwwerktuigen, andere vrouwen wachten op klanten in hun kleine winkeltjes, kinderen in roze schortjes gaan naar school of spelen langs de kant van de weg, we stoppen in  een van deze dorpjes en onze camera’s staan natuurlijk niet stil.

We bereiken tegen het middaguur Ambositra, een stad met nauwe, drukke straten met gebouwen van hout of rood steen, Na de middag wandelen we rond in het plaatsje en dat is wel prettig omdat we nog niet veel kans hebben gehad om alleen rond te lopen, ik neem een pousse pousse (een beetje decadent maar ik troost me met het idee dat ik iemand zijn kost heb laten verdienen) terug naar het hotel.

dag 16: Ambositra - Antananarivo

We verlaten Ambositra, de weg is inmiddels gaan kronkelen, beneden stroomt een wilde rivier en overal om ons heen zien we kale heuvels, en in de dalen de vele rijstveldjes en akkertjes, langsheen de weg is er altijd en overal iets te zien : mensen met dingen op hun hoofd, onder hun armen, op een kar die ze langs de weg achter zich aan slepen, mensen in kraampjes verkopen vanalles : fruit, rieten manden en vlees met vliegen erop. Er zijn mensen in mooie kleren, en in lompen, met schoenen of op blote voeten. Langs de weg lopen en zitten mensen, arme mensen, aan hun kledij te zien, ze wonen in rieten, houten of lemen hutten langs de weg. Overal ruik je de geur van brandend hout, want onder het strooien dak van hun hutten smeulen ze het houtskool dat ze verkopen in grote zakken. De kinderen zien hier potzwart en lopen hier vaak, hoe klein ook, helemaal alleen of met hun broertje of zusje op de rug, langs de kant van de weg, met water te zeulen of gewoon wat te spelen. Je vraagt je af waar deze mensen de hele dag mee bezig zijn : hout sprokkelen of water halen, soms km’s ver. Maar ze lachen allemaal, stuk voor stuk. Ik geniet van al die gezichten die we zien, want ze zijn mooi en bijzonder, die stralende ogen, die zon in hun blik.

Onderweg zien we kraampjes met autootjes, gemaakt uit blik en hout, weer andere verkopen dieren uit rafia gemaakt, we stoppen bij één van de kraampjes en ik koop een kameleon en twee lemuurtjes en ben zo'n 11.000 ariari (niet eens 5€) kwijt. De mensen hier maken alles met grote creativiteit en fantasie na.

Hoe dichter we de hoofdstad naderen krijg ik de indruk dat het hier wat meer ontwikkeld dan in het westen van Madagaskar en het is ook duidelijker drukker bevolkt en er is wat meer verkeer.

Als we stoppen om te tanken en een koffie te drinken, zien we een jongetje dat speelt met een hele lange stok met aan het uiteinde 2  wieltjes en een lange draad die naar loopt, het andere eind van de stok daar zit een stuur aan vast zodat de jongen zijn stok over de weg kan manoeuvreren. Het blijft me verbazen om te zien hoe ingenieus de kinderen hier zijn om zelf speelgoed te maken.

Aan het einde van een lange rit, bereiken we Antananarivo waar het erg druk is, dit zijn we niet gewend we vorderen nu traag tot in het centrum van de stad maar komen tenslotte aan bij Le relais Normand, ons hotel nabij de avenue de l'independence, de belangrijkste straat van deze stad.

voor foto's Antananarivo zie:

De namiddag slenteren we door de stad, we zijn het niet gewend maar hier zijn veel bedelende kinderen en mannen die de gekste dingen verkopen van sigaretten tot muziekinstrumenten, een man met een twee zeilboten volgt ons hardnekkig, telkens als we hun kant op kijken bieden ze hun koopwaar aan voor 'un bon prix' .  Antananarivo is een kleurrijke stad vol statige,wat vervallen koloniale huizen, smalle steegjes met pleintjes en wijdse uitzichten over volgebouwde heuvels, opvallend is dat je naast veel arme mensen ook heel  keurig geklede mensen ziet. 

We drin ken een koffie in un salon de thee waar duidelijk de wat beter gesitueerden een ijsje komen eten of een gebakje uitkiezen voor bij de koffie.

We gaan 's avonds bij een van de betere restaurants op de avenue de l'independence eten, het eten is er erg lekker maar het is duidelijk een ontmoetingsplaats voor vooral franse mannen die behoefte hebben aan een 'exotisch stukje vlees' de vrouwen zitten er bijna allemaal erg ongelukkig en verveeld bij.